شاخه شکسته

مادامی که سیب با چوب باریــکش به درخــت متصل است ،
همه عوامل در جهت رشــــــدش در تلاشند ؛

بـــــاد طراوتــش میدهد ،
آب رشــدش میدهد ،
و آفتـــــــــاب به آن پختگی و کمال میبخشد ...

اما به محض منقــــطع شدن از درخـــــت و جدایــــی از اصــــل ؛

آب آن را می گنـــــداند،
بــــــاد پلاسیده اش میکند،
و آفتـــــاب آن را پوسانده و طراوتـــش را میگیرد ...

برای ما آدم ها ،
تا وقتی در مسیر بندگی قدم بر میداریم
و دست و دلمان به ریسمان خدا گره خورده است ،
هر اتفاقی در زندگی رشدمان خواهد داد

و حتی زمین خوردن ها و افتادن هــا
مقدمه صعــــود و تعالی بـــزرگ روح مـــان خواهد شد

و بر عکس وقتی از خـــــدا دور بیفتیم ،
هر داشتنــی فقــــر
و هر فــــرازی، فــــرودی عمیــــــق است ...

دوری از  # خــــــــدا # مثل شاخـــــــه  ش_ک_س_ت_ه  است ...